Category Archives: mijmermomenten

Prinses Irene gaf een interview voor haar tachtigste verjaardag. Met aandacht las ik het artikel, want ze heeft een mooie visie op onze verbinding met de natuur. Wij maken er deel van uit, van het geheel. Daarom verbaasde ze mij met haar antwoord op de slotvragen over Donald Trump. Ze zei: ‘Ik ken die man niet. En ik wil hem ook niet kennen.’ Iets wat we misschien allemaal neigen te zeggen als het gaat om Trump, maar het raakte me. Omdat ik vermoed dat we daarmee diep van binnen iets van onze eigen menselijke natuur proberen te ontkennen.  Share: Twitter Facebook Google+…

Laatst was het ogenschijnlijk een gewone donderdag. In mijn werkagenda stonden geen afspraken buiten de deur, alleen schrijfklussen. Na het ontbijt twijfelde ik of ik me zou aankleden of toch eerst in ochtendjas aan m’n bureau zou schuiven. Intussen keek ik verlangend naar buiten, waar de magnolia uitbundig bloeide en de vogels tsjilpten. Als ik nou vrij mocht kiezen Share: Twitter Facebook Google+…

Mijn werkkamer is een kleine schatkamer vol verhalen. Dat komt door mijn eigen schrijfwerk en de verzameling boeken en bladen, maar zeker ook door de bewaardingen die ik bijzonder vind. Zoals de ansichtkaarten en knipsels met mooie prenten, of de meegebrachte stenen, veren en schelpen. En niet te vergeten de gevonden voorwerpen waar – zonder woorden – raadselachtige verhalen in schuilen… Share: Twitter Facebook Google+…

Als kind won ik een kleurwedstrijd van de lokale elektronicazaak. Mijn prijs: een Quartz horloge. Dat was best een teleurstelling, want in de uitgestrektheid van de jeugd zei tijd mij nog weinig. Gelukkig wilde een tante het uurwerk overnemen en mocht ik een ander cadeau kiezen. Pas later – toen de kloktijd ook mijn leven steeds meer bepaalde – ging ik een horloge dragen. Tot ik mezelf als twintiger weer van die tik-tak rond mijn pols heb bevrijd. Share: Twitter Facebook Google+…

Mijn innerlijke kompas werkt op z’n best in de natuur. Als ik het niet meer weet, helpt dwalen in het buitengebied me meestal back on track. Zonder de ruis van gebouwen, auto’s en apparaten ontstaat helderheid. Er opent zich een wereld aan ruimte, mysterie en mogelijkheden en het enige dat ik hoef te doen is mee te drijven met de stroom. Share: Twitter Facebook Google+…

Het trok meteen mijn aandacht, die intrigerende installatie van wit metaal. Twee trappen reikten vanuit het zomergras een paar meter omhoog en ontmoetten elkaar op het hoogste punt. Precies daar, in het midden van de constructie, konden twee mensen tegenover elkaar plaatsnemen. Share: Twitter Facebook Google+…

Eén van mijn vroegste jeugdherinneringen gaat over dagelijkse moed. Het was op de kleuterschool in ons dorp, waar ik als vierjarige de basis voor mijn zelfstandige leven legde. Als ik mijn ogen sluit en in gedachten terugkeer naar die periode, dan ben ik Share: Twitter Facebook Google+…