Mijn werkkamer is een kleine schatkamer vol verhalen. Dat komt door mijn eigen schrijfwerk en de verzameling boeken en bladen, maar zeker ook door de bewaardingen die ik bijzonder vind. Zoals de ansichtkaarten en knipsels met mooie prenten, of de meegebrachte stenen, veren en schelpen. En niet te vergeten de gevonden voorwerpen waar – zonder woorden – raadselachtige verhalen in schuilen…
Zo ligt op mijn bureau een brokstukje blauwwit gedecoreerd porselein dat ik jaren geleden in het bos vond. Het is slechts een fractie van een groter geheel, maar vormt op zichzelf al een prachtig tafereeltje, met een boom, een lichtje en iets van een huis. Speciaal is dat deze scherf op mijn wandelpad kwam nadat ik een paar dagen eerder een Brits magazine had gekocht vanwege de achterkant: een bijna blanco pagina met in het midden de afbeelding van – je raadt het vast al – een blauwwitte porseleinscherf.
Het magazine heet Oh Comely en was mij toen nog onbekend, maar ik was meteen verkocht. Op die intrigerende achterpagina stond in bescheiden potloodhandschrift gedrukt: ‘keep your curiosity sacred’. En verder dus alleen die scherf, zo levensecht dat je ‘m er bijna vanaf kon pakken. What a curious case! Door de vragen die het opriep, dacht ik aan een vergelijkbaar citaat van Einstein: ‘Never lose a holy curiosity’. Hij geloofde dat je nooit moet stoppen met vragen stellen, om zo de mysteries van het leven te ontrafelen.
Vragen stellen is wezenlijk en nodig, ook in mijn werk, maar er is nog iets anders dat misschien wel net zo elementair is: open ruimte. Daarom prikkelde die achterpagina mij zo, een soort sacred space waarin die scherf kon verschijnen. Bij interviews ontstaat die bijzondere open ruimte soms ook. Hoe minder ik (door)vraag en hoe aandachtiger ik aanwezig ben, hoe meer het kan stromen. Dan kan het zomaar gebeuren dat er – ook los van het gespreksonderwerp – een onverwacht brokje levensverhaal tevoorschijn komt dat graag verteld wil worden.
Voor mij zijn dat sacred moments, waarbij ik alleen maar hoef te luisteren. Zonder oordelen, zonder vragen. Want hoe nieuwsgierig ik soms ook ben naar het grote geheel, sommige mysteries ontrafelen zich alleen als je ze laat zijn. Dan is het op dat moment precies genoeg. En daar herinnert dat prachtige kleine stukje porselein op mijn bureau me dagelijks aan. Het is een deel van het geheel en het vertelt me dat we niet alles hoeven te overzien om te weten wat belangrijk is.
Foto: een deel van de achterpagina van de betreffende Oh Comely; een magazine dat ook een intrigerende inhoud bleek te hebben.